وبلاگ ایران اسکریپت، کدهای وضعیت HTTP یا status codes در واقع یک سیستم اطلاعاتی است که برای ارتباط بین مرورگر و سرور استفاده می‌شود. این کدها به مرورگر اطلاع می‌دهند که وضعیت درخواست ارسالی توسط کاربر چگونه است و به مرورگر اجازه می‌دهند تا به درستی با وضعیت درخواست برخورد کند.

وجود کدهای وضعیت HTTP برای ارتباطات وب بسیار حیاتی است. زمانی که کاربر یک وب سایت را باز می‌کند، مرورگر یک درخواست به سرور ارسال می‌کند و سپس سرور با یک کد وضعیت به مرورگر پاسخ می‌دهد. این کدها به مرورگر اطلاع می‌دهند که آیا درخواست با موفقیت انجام شده است یا خیر، و اگر نه، دلیل عدم موفقیت چیست.

کدهای وضعیت HTTP به 5 دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

1. اطلاعاتی (Informational)

این دسته شامل کدهایی است که به مرورگر اطلاعاتی درباره وضعیت درخواست ارسالی می‌دهند. برای مثال، کد 100 برای اطلاع رسانی استفاده می‌شود.

2. موفقیت‌آمیز (Successful)

این دسته شامل کدهایی است که نشان دهنده موفقیت انجام درخواست است. برای مثال، کد 200 به مرورگر اطلاع می‌دهد که درخواست با موفقیت انجام شده است.

3. هدایت (Redirection)

این دسته شامل کدهایی است که به مرورگر می‌گویند که باید به مکان دیگری هدایت شود. برای مثال، کد 301 برای اطلاع دادن به مرورگر درباره تغییر مکان دائمی استفاده می‌شود.

4. خطا (Client Error)

این دسته شامل کدهایی است که نشان دهنده خطاهایی است که از سوی مرورگر انجام شده است. برای مثال، کد 404 برای نشان دادن خطا یافت نشدن (Not Found) استفاده می‌شود.

5. خطا (Server Error)

این دسته شامل کدهایی است که نشان دهنده خطاهایی است که از سوی سرور انجام شده است. برای مثال، کد 500 برای نشان دادن خطای داخلی سرور استفاده می‌شود.

سخن آخر

در نهایت، کدهای وضعیت HTTP برای ارتباطات وب بسیار حیاتی هستند و بدون آن‌ها، مرورگر و سرور نمی‌توانند به درستی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. به عنوان یک توسعه‌دهنده وب، آشنایی کامل با این کدها بسیار مهم است تا بتوانید مشکلات احتمالی را به صورت سریع واکنشگرا حل کنید.

دوره های آموزشی کالج ایران اسکریپت

همین الان بر روی لینک کلیک کنید و ثبت نام کنید